Entezopatia to nazwa przypadłości w której więzadło dosłownie próbuje wyrwać się ze swojego przyczepu. Kolano skoczka jest zaliczane właśnie do entezopatii ponieważ jest to przeciążenie więzadła rzepki w miejscu jego przyczepu do wierzchołka rzepki. Innym, nieco podobnym problemem jest choroba Osgood Schlatter’a występująca u młodzieży, która wkracza w okres „skoku wzrostu”. Wówczas nierównomierny wzrost poszczególnych elementów układu ruchu powoduje ból w przyczepie więzadła rzepki do guzowatości piszczeli.
Kolano skoczka-przyczyny.
Najczęściej jako przyczynę można wymienić sumujące się mikrourazy- jest to szczególnie dostrzegane w sporcie wyczynowym. Sporty zawierające elementy skoków takie jak: siatkówka, koszykówka, czy lekkoatletyka wymagają wielu powtórzeń podskoków podczas treningów. Jeżeli z jakiegoś powodu trening nie jest wykonywany poprawnie, dochodzi do powstawania mikrourazów- niewielkich naderwań, które pojedynczo nie dają o sobie znać, jednak gdy się z sumują, po pewnym czasie wywołują dolegliwości bólowe.
Stosowanie zbyt dużych obciążeń treningowych, to kolejna przyczyna tej patologii. Nieprawidłowa periodyzacja treningowa, czyli rozłożenie obciążeń treningowych na przestrzeni sezonu może spowodować, że mięsień czworogłowy nie będzie odpowiednio przygotowany na duże obciążenia. Przykładem może być tutaj zawodnik, który omija okres przygotowawczy w którym kładzie się nacisk na wytrzymałość i siłę mięśniową. Gdy rozpoczyna trening w późniejszym okresie i wchodzi na obciążenia na równi ze swoimi kolegami jego układ ruchu może nie wytrzymać tych obciążeń. Kolejność budowania poszczególnych etapów w sporcie to: wytrzymałość, siła , dynamika. Jeżeli pierwszy i/ lub drugi etap zostanie pominięty, lub nieprawidłowo potraktowany to w trzecim etapia może się to na nas zemścić gdyż mięśnie nie będa odpowiednio przygotowane do ćwiczeń dynamicznych.
Nieprawidłowe ustawienie rzepki, wynikające na przykład z wady postawy (kolana koślawe, płaskostopie). Nieprawidłowo ukształtowane stopy wpływają na napięcie całych taśm mięśniowo-powięziowych, dlatego też nadmiernie napięte mięśnie, nawet jeśli są oddalone od kolana, poprzez swoje napięcie mogą „pociągać” całą taśmę mięśniowo- powięziową wywołując dolegliwości (np. ból) na drugim końcu tej taśmy.
Kolano skoczka- objawy.
Cechą charakterystyczną tej dysfunkcji jest początkowo ból podczas aktywności fizycznej. Jeżeli sytuacja będzie ignorowana z czasem ból będzie się nasilał, i pojawiał coraz częściej występując także jakiś czas po aktywności. Ból jest bardzo charakterystyczny i można wskazać dokładne jego miejsce tuż pod rzepką. Drugim etapem jest występowanie bólu podczas treningu, a także utrzymywanie się nawet po zakończonym treningu. Ostatnia faza to ból uniemożliwiający trenowanie, jak również dolegliwości występujące nawet w trakcie czynności dnia codziennego- np., wchodzenie po schodach. Jeśli zignorujemy problem może nawet dojść do złamania awulsyjnego– czyli do wyrwania przyczepu więzadła z fragmentem kości.
Kolano skoczka -leczenie.
Leczenie niestety jest długotrwałe i podobnie jak w przypadku innych entezopatii musimy zacząć od odpoczynku i regeneracji. Praktyka gabinetowa pokazuje, że stosowanie terapii z jednoczesnym treningiem przynosi słabe rezultaty. Ograniczenie aktywności fizycznej sprawia, że więzadło przestaje być nadmiernie obciążane i ma warunki by się zregenerować. W okresie początkowym możemy stosować takie zabiegi jak:
- terapia powięziowa,
- masaż poprzeczny więzadła,
- kinesiotaping,
- suche igłowanie,
- relaksacja poizometryczna,
Bardzo ważne jest także zmniejszenie napięcia mięśnia czworogłowego poprzez rozciąganie czy masaż. Dopiero w późniejszym etapie należy wprowadzić ćwiczenia ekscentryczne mięśnia czworogłowego z odpowiednio dobranym obciążeniem. Jeżeli nasz problem spowodowany jest złym ustawieniem ciała (np. wysokie ustawienie rzepki) należy także popracować holistycznie nad całą postawą. Doraźnym zastosowaniem może być także masaż lodem w miejscu gdzie pojawia się ból, a także zastosowanie specjalnej opaski uciskowej.
Obiecującym rozwiązaniem jest zastosowanie terapii falą uderzeniową.
W badaniu wzięło udział 73 sportowców. Wszyscy zostali zdiagnozowani jako problem więzadła rzepki na podstawie badania klinicznego i obrazowego (usg, RTG, rezonans). Protokół składał się średnio z 4 sesji w odstępie 2-7 dni. W każdej sesji podawano 1500-2 500 impulsów z energią wahającą się od 0.08 do 0.44mJ/ mm.
Wyniki:
„Uzyskaliśmy zadowalające wyniki w 73.5% przypadków (54,2% doskonałe wyniki i 19,3 dobre wyniki. U sportowców wyczynowych leczenie był zadowalające w 87,5% przypadków, a średni czas wznowienia sportu wynosił około 6 tygodni”.
