Kolano skoczka znane także jako tendinopatia więzadła rzepki to ból pojawiający się (najczęściej) w miejscu przyczepu więzadła do rzepki. Bardzo często ból ten związany jest z aktywnością fizyczną, szczególnie dynamicznymi ruchami nóg takimi jak skoki czy sprinty- dochodzi wtedy to „przemęczenia” więzadła i pojawiają się jego mikronaderwania, które są bardzo tkliwe. Częściej dotyczy mężczyzn.
Kolano skoczka – przyczyny.
Kolano skoczka to uraz pochodzący z przeciążenia, któremu podlega mechanizm wyprostny kolana. Poprzez aktywność prostownika uda – mięsień prosty uda- rzepka która jest pośrednikiem transmituje siły, jeżeli obciążenia są zbyt duże szczególnie w pracy ekscentrycznej to może dochodzić to przeciążeń w miejscu przyczepu. Praca ekscentryczna zachodzi wtedy, kiedy mięsień musi pracować (napinać się) w momencie oddalania przyczepów od siebie. Mikrouszkodzenia mogą sumować się zarówno podczas jednej sesji (zbyt dużo na jednym treningu) jak i na przestrzeni całego cyklu (zbyt krótkie przerwy między treningami).
Czynniki predysponujące do choroby:
- Wiotkość więzadeł,
- Zaburzone napięcie mięśnia czworogłowego
- Nadmierny kąt Q kolana,
- Nieprawidłowa wysokość rzepki
- Wcześniejsze trwające zapalenie kolana,
- Nadmierne przeciążenia w kolanie.
- Nadmierna objętość i częstotliwość treningu,
- Twardość podłoża na który uprawiany jest sport.
Kolano skoczka- objawy
Pierwszym i głównym objawem w przypadku tej patologii jest ból pod rzepką. Początkowo ból pojawia się tylko podczas treningów, następnie na treningu i po, natomiast w najbardziej zaawansowanej formie ból występuje także podczas czynności dnia codziennego. Ból powodują napięcia mięśnia czworogłowego, szczególnie praca ekscentryczna – siadanie i wstawanie z łóżka, kucanie, klękanie, wchodzenie i schodzenie po schodach. Miejsce przyczepu więzadła do rzepki jest bardzo tkliwe i czułe.
Kolano skoczka – badanie
Badanie rozpoczynamy oczywiście od obserwacji pacjenta- to w jaki sposób się porusza może powiedzieć nam jak bardzo zaawansowany jest problem, podczas prostych czynności jak trucht, podskok, czy przysiad pacjent pokazuje gdzie boli i jakie jest natężenie bólu.
Badanie siły mięśniowej zarówno mięśni biodra jak i kolana pokaże które mięśnie są wydolne, które osłabione, a które przeciążone.
Badanie palpacyjne – czyli badanie dotykiem, szukamy wyraźnej tkliwości i bólu w miejscu przyczepu więzadła rzepki do rzepki.
Test specjalne – Objaw Basseta – badamy dotykiem przyczep więzadła do rzepki w najbardziej bolesnym punkcie, przy kolanie zgiętym 90*, a następnie przy kolanie wyprostowanym.
Badanie obrazowe– łatwo dostępne i wiarygodne będzie badanie USG, można wykonać badanie RTG w celu eliminacji innych patologii.
Nie ma opartego na dowodach, preferowanego leczenia z wyboru dla kolana skoczka.
Większość pacjentów z kolanem skoczka jest leczona farmakologicznie i rehabilitacyjnie w początkowej fazie choroby. Bardzo ważny jest etap wykrycia choroby – najlepiej działać i modyfikować aktywność na wczesnym etapie.
Leczenie operacyjne
Leczenie chirurgiczne jest zwykle wskazane w przypadkach częściowych naderwań ścięgien, gdzie ból utrzymuje się podczas spoczynku i aktywności. Ponadto pozostaje ostatecznością w przypadku przewlekłych przypadków opornych na leczenie, niereagujących na leczenie zachowawcze. Tradycyjnie złoty standard chirurgicznego leczenia tendinopatii rzepki obejmował otwarte oczyszczenie dolnego bieguna rzepki, jak również oczyszczenie ścięgna rzepki poprzez wycięcie obszarów angiofibroblastycznych i zwyrodnieniowych. Po tym następuje ponowne przymocowanie ścięgna za pomocą szwów lub kotew. Ostatnio artroskopia kolana zyskała popularność w celu oczyszczenia i uwolnienia tkanek. Procedura artroskopowa została opisana jako wykonywana przez bezpośredni dolny portal rzepki.
