Mikrodiscektomia odcinka lędźwiowego to minimalnie inwazyjna procedura chirurgiczna, która ma na celu usunięcie części dysku międzykręgowego uciskającego na rdzeń kręgowy lub korzenie nerwowe. Jest to często stosowana metoda leczenia przepukliny dyskowej, która może powodować ból, drętwienie lub słabość w dolnej części pleców i nogach.

Podczas mikrodiscektomii chirurg wykonuje małe nacięcie i korzysta z mikroskopu lub lup operacyjnych, aby zwiększyć dokładność i zmniejszyć ryzyko uszkodzenia otaczających tkanek. Dzięki temu pacjenci zazwyczaj doświadczają krótszego okresu rekonwalescencji i mniejszego bólu pooperacyjnego w porównaniu z tradycyjnymi metodami chirurgii kręgosłupa.

W kolejnych linijkach tego artykułu znajdziesz szczegółowe informacje dotyczące przygotowania do zabiegu, procesu rehabilitacji oraz wskazówek, które pomogą Ci w powrocie do pełni zdrowia.

Czym jest przepuklina dysku:

Przepuklina dysku (nazywana niegdyś wypadnięciem dysku) w odcinku lędźwiowym występuje, gdy część miękkiego jądra dysku przemieszcza się na zewnątrz przez pęknięcie w pierścieniu włóknistym. To może wywierać ucisk na pobliskie nerwy lub rdzeń kręgowy, prowadząc do bólu, drętwienia, czy osłabienia w nogach.

Przepuklina może być wynikiem zużycia dysku związanego z wiekiem lub może nastąpić nagle w wyniku podnoszenia ciężarów lub nagłego ruchu. Objawy zależą od lokalizacji i wielkości przepukliny oraz od tego, czy i jak bardzo uciska ona na nerwy.

Rozumienie tych podstawowych informacji o budowie kręgosłupa lędźwiowego i przepuklinie dysku może pomóc pacjentom w lepszym zrozumieniu ich diagnozy oraz w podejmowaniu informowanych decyzji dotyczących leczenia i rehabilitacji.

Na czym polega mikrodiscektomia odcinka lędźwiowego

Mikrodiscektomia odcinka lędźwiowego jest procedurą chirurgiczną stosowaną w celu usunięcia fragmentów dysku międzykręgowego, które uciskają na korzenie nerwowe, powodując ból i inne objawy neurologiczne. Operacja ta jest wykonywana z użyciem mikroskopu chirurgicznego lub innych urządzeń powiększających, co umożliwia chirurgowi dokładne zobaczenie i ochronę struktur kręgosłupa.

Techniki operacyjne

Podczas zabiegu pacjent leży na brzuchu, a chirurg wykonuje małe nacięcie (zazwyczaj 2-3 cm) w okolicy lędźwiowej. Po odsłonięciu odpowiedniego obszaru kręgosłupa, chirurg używa mikroskopu chirurgicznego, aby zwiększyć widoczność i precyzję. Następnie usuwa małą część kości oraz/lub więzadła, aby uzyskać dostęp do dysku i uciskanych korzeni nerwowych.

Po zlokalizowaniu uszkodzonego dysku, chirurg delikatnie usuwa wyciekający materiał dyskowy, który uciska na nerw. Celem jest usunięcie tylko tych fragmentów dysku, które są niezbędne do zwolnienia ucisku na nerw, minimalizując przy tym uszkodzenie otaczających tkanek.

Czas trwania operacji

Czas trwania mikrodiscektomii odcinka lędźwiowego może się różnić w zależności od konkretnego przypadku, ale zazwyczaj zabieg trwa od 1 do 2 godzin. Długość operacji zależy od wielu czynników, w tym lokalizacji i rozmiaru uszkodzenia dysku, obecności blizn z poprzednich operacji oraz indywidualnych cech anatomicznych pacjenta.

Po operacji

Bezpośrednio po operacji pacjent przenoszony jest do sali pooperacyjnej, gdzie personel medyczny monitoruje jego stan i zapewnia odpowiednie leczenie przeciwbólowe. Kiedy stan pacjenta ustabilizuje się, i nie będzie obserwowano żadnych niepokojących objawów, pacjent może zostać przewieziony na oddział, aby rozpocząć wczesną fazę rekonwalescencji.

Jakie są typowe dolegliwości

Po mikrodiscektomii pacjent może odczuwać ból w miejscu nacięcia, ogólne zmęczenie lub dyskomfort związany z pozycją leżącą. Ból pleców oraz nóg (w miejscach dotkniętych wcześniej uciskiem nerwowym) może również utrzymywać się, jednak powinien być mniej intensywny niż przed operacją. Wszystkie te objawy są zazwyczaj tymczasowe i powinny stopniowo ustępować.

Możliwe powikłania Chociaż discektomia lędźwiowa jest uważana za bezpieczny zabieg, jak każda operacja, wiąże się z pewnym ryzykiem powikłań, takich jak:

Ważne jest, aby śledzić swój stan zdrowia po operacji i natychmiast zgłaszać lekarzowi wszelkie niepokojące objawy.

Mikrodiscektomia -czego nie robić bezpośrednio po zabiegu ?

    1. Jest to faza ochronna – unikaj rotacji i zgięcia w kręgosłupie.

    1. Unikaj siedzenia, szczególnie na niskich siedziskach- stosuj podkładki podwyższające, staraj się nie siedzieć nie dłużej niż 30 min.

    1. Nie dźwigaj więcej niż 2 kg.

    1. Nie prowadź samochodu – szczególnie po mocnych lekach.

    1. Nie używaj stabilizatorów- chyba, że dają Ci one poczuje pewności i redukują ból, ALE zrezygnuj z nich tak szybko jak to tylko możliwe.

    1. W tym okresie NIE mobilizuj blizny.

    1. Nie pal papierosów.

  1.  

Mikrodiscektomia – co robić po zabiegu ?

Kiedy rozpocząć rehabilitację po mikrodiscektomii ?

Przeszukując badania najczęściej spotykałem informacje aby rozpocząć rehabilitację ko 4 tygodnia. Jeśli Twój stan jest dobry i wiesz co robić aby sobie nie zaszkodzić nic nie stoi na przeszkodzie aby zacząć wcześniej.

Czy warto robić rehabilitację po mikrodiscektomii ?

Rzuć okiem na to badanie:

Metodyka:
Trzydzieści osób, które przeszły operację mikrodiscektomii, zostało losowo
podzielonych na grupy ćwiczeniowe i kontrolne. Po operacji pacjenci z grupy
ćwiczeniowej podjęli 12-tygodniowy domowy program ćwiczeń, rozpoczęty
natychmiast po operacji, skoncentrowany na poprawie siły i wytrzymałości
pleców, mięśni brzucha, dolnych kończyn oraz ruchomości kręgosłupa i bioder.
Mierzone były takie parametry jak: Indeks Niepełnosprawności Oswestry (ODI),
skala depresji Becka, lędźwiowy schober, Skala Wizualna Analogowa (VAS), powrót
do pracy, ogólny status funkcjonalny.
Wnioski:
12-tygodniowy program ćwiczeń pooperacyjnych rozpoczynający się natychmiast po
operacji może poprawić ból, niepełnosprawność i funkcję kręgosłupa u pacjentów,
którzy przeszli mikrodyskektomię.

Po 12 tygodniach, grupa ćwiczeniowa wykazała znaczącą poprawę w takich parametrach jak Skala Wizualna Analogowa (VAS), Indeks Niepełnosprawności Oswestry oraz niektóre subparametry SF-36 (funkcjonowanie fizyczne, ból ciała, funkcjonowanie społeczne) w porównaniu do grupy kontrolnej.

http://www.turkishneurosurgery.org.tr/pdf/pdf_JTN

Jak wygląda rehabilitacja po mikrodiscektomii odcinka lędźwiowego ?

  1. Prawidłowe czynności dnia codziennego: siedzenie, wstawanie, podnoszenie przedmiotów itp.
  2. Ćwiczenia mięśni stabilizujących kręgosłup.
  3. Ćwiczenia wzmacniające nóg i rąk.
  4. Ćwiczenia niedowaładu – jeśli taki występuje.
  5. Neuromobilizacje.
  6. Stymulacja czucia – jeśli występują zaburzenia.
  7. Trening chodzenia.
  8. Ćwiczenia równoważne.
  9. Ćwiczenia mobilności rąk i nóg.
  10. Mobilizacja blizny.

Pamiętaj, że każdy pacjent jest inny, a tempo rekonwalescencji może się różnić. Podana tutaj ramy czasowe są umowne, jeżeli czujesz, że nie jesteś jeszcze gotowy na dany etap – daj sobie trochę czasu.

Ważne jest, aby słuchać swojego ciała i konsultować się z lekarzem lub fizjoterapeutą w razie jakichkolwiek wątpliwości

Ćwiczenia i zalecenia w pierwszym okresie rehabilitacji (0-2 tygodni).

    Czynności dnia codziennego – jak zmieniać pozycje żeby sobie nie zaszkodzić ?

    Pierwsze dni po zabiegu to okres „ochrona” operowanego miejsca, dlatego też warto zadbać o ergonomię czynności dnia codziennego i pozwolić na gojenie się dysku. Instrukcje te zostały oparte o dane na temat tego jak goi się dysk i jakie ruchy mogą powodować nadmierne napięcia i uszkodzenia.

    Dokument, zawiera propozycję protokołu rehabilitacyjnego dla sportowców z przepukliną dysku międzykręgowego w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Protokół jest podzielony na cztery fazy, które odpowiadają różnym etapom gojenia się dysku:
        Faza I: Faza Bez Rotacji/Bez Zgięcia (Faza Ostra Zapalna)
        Faza II: Faza Przeciwruchu/Zgięcia (Faza Naprawcza)
        Faza III: Faza Rotacyjna/Faza Rozwoju Mocy (Faza Remodelingu)

    https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3812831/

    Wstawanie z leżenia.

      1. Jeżeli leżysz na plecach pierwszym etapem jest przywrócenie się na bok. Pamiętaj że w pierwszym okresie po operacji unikamy rotacji oraz zgięcia żeby chronić operowany dysk dlatego też spróbuj obrócić się na bok przewracając jednocześnie kolana i barki. 

      1. Unikaj rotowania barków względem kolan.

      1. Następnie przysuń się jak najbliżej brzegu łóżka. 

      1. Kolejny etap opuść nogi poza łóżko. Ręką która jest na górze spróbuj odepchnąć się od łóżka i jak najszybciej pomóż sobie przedramieniem ręki dolnej.

      1. Następnie wyprostuj rękę przechodząc do siedzenia. 

      1. Zmieniając pozycję z siedzenia do leżenia wykonaj następujące kroki:

      1. Oprzyj się na przedramieniu. Przychodząc do leżenia na boku możesz pomóc sobie ręką z góry. 

      1. Przechodząc już do leżenia na boku przenieś nogi na łóżko.

    Przewracając się z leżenia na boku na plecy pamiętaj aby barki i kolana wykonały ruch  jednocześnie żeby nie doszło do rotacji. Unikaj skręcenia najpierw klatki piersiowej a następnie kolan, lub najpierw skręcenia kolan a potem barków.

    UNIKAJ ROTACJI BARKÓW WZGLĘDEM BIODER

    Przejście do leżenia na brzuchu

      1. Ustabilizuj kręgosłup lędźwiowy utrzymując lordozę.

      1. Zrób wykrok do przodu jedną nogą, przyklęknij na drugiej nodze.

      1. Przejdź do klęku obunóż utrzymując cały czas stabilną lordozę lędźwiową.

      1. Zejdź biodrami do siadu na piętach.

      1. Z tej pozycji przejdź do klęku podpartego.

      1. Rozstaw ręce i kolana szeroko a następnie połóż się na brzuchu. 

    Wstawanie z siedzenia

    UNIKAJ ZGIĘCIA