Co to jest łydka tenisisty ?
Jednym z mięśni budujących tylną część łydki jest mięsień trójgłowy łydki – zbudowany z mięśnia:
- Brzuchatego łydki- posiada on dwie głowy, przyśrodkową i boczną.
- Płaszczkowatego- położonego głębiej.
Mięśnie te łącza się przechodząc we wspólne ścięgno – ścięgno Achillesa przyczepiające się do pięty.
Łydka tenisisty to uraz do którego dochodzi w okolicy głowy przyśrodkowej mięśnia brzuchatego łydki. Jest to „oderwanie się” mięśnia brzuchatego od płaszczkowatego. Do uszkodzenia dochodzi najczęściej podczas aktywności, w momencie gdy wykonujemy nagły, ruch do przodu, podczas gdy noga zostaje z tyłu – (gra w tenisa, sprint). Nagłe i duże obciążenie okazuje zbyt wielkie dla mięśnia i dochodzi do jego rozdarcia. Bardzo często pacjenci zgłaszają, że poczuli trzask, uderzenie. W miejscu urazu pojawia się ból, często też towarzyszy mu krwiak.
Łydka tenisisty – objawy
Do urazu najczęściej dochodzi podczas uprawiania sportu gdzie wykonuje się dynamiczne zrywy. Pacjenci zgłaszają, że poczuli nagły ból, pieczenie. Często słyszą trzask, lub dźwięk rozdzierania. Ból obejmuje całą łydkę, czasami utrudniając chodzenie – taki pacjent kuleje. Może pojawić się obrzęk, a także widoczny krwiak. W przypadku podejrzenia tego typu urazu pacjent powinien odciążyć nogę (nie chodzić na niej), schłodzić bolesną okolicę w celu redukcji obrzęku i przeciwbólowo. Następnie powinien udać się na badanie ortopedyczne w celu diagnozy i zaplanowania leczenia.
Łydka tenisisty- rozpoznanie
Podstawą badania jest wywiad i badanie kliniczne. W celu potwierdzenia urazu, oraz dokładnej lokalizacji i rozmiaru wskazane jest wykonanie badania USG.
Leczenie
W większości przypadków łydka tenisisty leczona jest zachowawczo (nieoperacyjnie) a sam przebieg leczenia zależy oczywiście od wielkości uszkodzenia. Podzielić to można na kilka etapów:
- Unieruchomienie kończyny w specjalnym bucie i odciążenie. Ustabilizowanie stawu skokowego ma za zadanie „zbliżyć” przyczepy i nie dopuszczać do dalszego postępowania uszkodzenia. Uszkodzona tkanka zaczyna goić się. Na tym etapie możliwa jest także ewakuacja krwiaka przez ortopedę.
- Następnym etapem jest częściowe obciążanie uszkodzonej kończyny (w bucie, lub bez). Pacjent chodzi o kulach wykonując jednak stopniowe obciążanie stopy.
- Powrót do pełnej funkcji. Uraz, unieruchomienie oraz odciążenie miały swoje konsekwencje w postaci utraty siły, stabilności, czy zaburzenia wzorca chodu – w tym etapie następuje przywrócenie prawidłowej funkcji i chodu.
- Następny etap to ćwiczenia siłowe, trening biegowy oraz plejometria aż do pełnego powrotu do zdrowia.
