Staw ramienny zbudowany jest z połączenia kości ramiennej (głowa kości ramiennej) z łopatką (panewka). Powierzchnia stawowa łopatki jest zwiększona o obrąbek stawowy, który zwiększa powierzchnię przylegania k. ramiennej poprawiając stabilność stawu. Dodatkowo staw ten wzmocniony jest przez więzadła takie jak: obrąbkowo-ramienne, czy kruczo-ramienne. Całość dopełnia gorset mięśniowy który z jednej strony powinien dawać stabilność stawu, z drugiej zaś odpowiada za jego mobilność czyli wykonywanie ruchów w pełnym zakresie. Przednią część stawu ramiennego stabilizują:
- mięsień podłopatkowy,
- mięsień piersiowy większy,
- mięsień dwugłowy ramienia,
- mięsień kruczo ramienny.
Tylna stabilizacja stawu ramiennego to mięśnie stożka:
- mięsień nadgrzebieniowy,
- mięsień podgrzebieniowy,
- mięsień obły mniejszy,
- mięsień obły większy.
Zwichnięcie stawu ramiennego
Zwichnięcie stawu ramiennego to przemieszczenie się głowy kości ramiennej poza jej położenie w panewce łopatki. Najczęściej dochodzi do przemieszczenia się głowy w kierunku do przodu, a więc jest to zwichnięcie przednie. Do takiej sytuacji dochodzi na przykład w momencie szarpnięcia za wysoko ustawioną rękę, lub przy próbie rzutu. Zwichnięciu towarzyszy zazwyczaj duży ból, obrzęk i ograniczenie ruchomości w danym stawie. Jeżeli do takich zwichnięć dochodzi częściej klasyfikuje się to jako niestabilność stawu ramiennego.
Ponowne zwichnięcie stawu ramiennego.
Jeżeli doszło do zwichnięcia istnieje prawdopodobieństwo, że ten uraz się powtórzy. Prawdopodobieństwo takie wynosi:
- u pacjenta poniżej 20 roku życia- 72-100%
- 20-30 lat- 70-81%
- powyżej 50 lat 14-22%
Ponownemu zwichnięciu sprzyjają oczywiście pewne sytuacje- jak na przykład sporty kontaktowe, czy rzucane.
Zwichnięcie stawu ramiennego- możliwe powikłania.
Jednym z poważniejszych urazów towarzyszących zwichnięciu stawu ramiennego jest uszkodzenie nerwów splotu ramiennego. To nerwy biegnące z kręgosłupa szyjnego do kończyny górnej i zaopatrujące je ruchowo i czuciowo. Uszkodzenie nerwów może powodować takie dolegliwości jak: drętwienie, mrowienie, pieczenie, osłabienie kończyny górnej, czy ból.
Kolejnym problemem może być uszkodzenie obrąbka łopatki. Może dojść do uszkodzenia typu Bankarta gdzie dochodzi do rozerwania przednio dolnej części obrąbka, lub to uszkodzenie obrąbka typu SLAP gdzie miejsce uszkodzenia występuje w części przednio górnej, wraz ze ścięgnem bicepsa.
Złamanie Hill- Sachs.
Jeżeli podczas zwichnięcia głowa kości ramiennej przemieszcza się w kierunku przednio-dolnym, część tylno-górna głowy kości ramiennej może być „drażniona” przez obrąbek łopatki. W wyniku powtarzającego się drażnienia, bądź jednego mocnego uderzenia może dochodzić tam do kruszenia się kości. Ten stan nazywamy złamaniem typu Hill- Sachs.
Złamanie typu Bankarta z kolei to złamanie przednio-dolnej części panewki łopatki.
Zwichnięcie stawu ramiennego- diagnostyka.
Aby dowiedzieć się czy faktycznie mamy do czynienia ze zwichnięciem stawu ramiennego wykonuje się badanie RTG. Jest ono ważne także dlatego, aby sprawdzić czy podczas zwichnięcia nie doszło do uszkodzenia (złamania) struktur kostnych. Testem klinicznym wykorzystywanym w warunkach gabinetowych jest test obawy. Jeżeli ortopeda zaleci wykonuje się także rezonans magnetyczny.
Artroskopia stawu ramiennego.
Bardzo często wykonuje się procedurę typu szycie metoda Bankart i zabieg Remplisage. Szycie obrąbka metoda Bankarta polega na przyszyciu uszkodzonej części obrąbka do łopatki. W zabiegu Remplisage, gdy mamy do czynienia z ubytkiem kostny w głowie kości ramiennej – zostaje on wypełniony torebką stawową i fragmentem mięśnia podgrzebieniowego co wzmacnia stabilność.