Zerwanie ATFL (więzadła skokowo-strzałkowego przedniego)

Stopa- to połączenie wielu kości, dlatego też znajduje się tam dużo więzadeł. Jednym z nich jest więzadło skokowo-strzałkowe przednie (ATFL) stabilizujące boczny przedział stawu skokowego.

Przyczepia się ono do przedniej krawędzi kostki bocznej kości strzałkowej i biegnie w kierunku szyjki kości skokowej. Główną funkcją jest przeciwdziałanie odwróceniu i zgięciu podeszwowemu stawu skokowego- to właśnie podczas takiego ruchu najczęściej dochodzi do zerwania tego więzadła. ATFL jest najsłabszym z bocznych więzadeł, pewnie dlatego to ono ulega urazom najczęściej. Mechanizm urazu wygląda najczęściej tak, że obciążona stopa przetacza się na brzeg boczny, a następnie dochodzi do dalszego przesunięcia środka ciężkości na zewnątrz, powodując zbyt duże obciążenie dla ATFL.

Badanie

  1. Obserwacja – obserwacja poruszania się pacjenta, tego jak stawia stopę i czy w ogóle może ją obciążyć. Co zgłasza podczas chodzenia, co sprawia mu trudność, gdzie boli. Obserwujemy także opuchliznę, zaczerwienienie itp.
  2. Badanie palpacyjne (dotykiem) – terapeuta sprawdza, czy przyczepy więzadła są tkliwe. Sprawdzamy także pozostałe więzadła, oraz inne struktury jak ścięgna i nerwy.
  3. Zakres ruchu– terapeuta sprawdza w jakim stopniu pacjent może wykonać każdy ruch, zarówno czynnie, jak i biernie.
  4. Testy specjalne: Test szuflady przedniej- badający stabilizuje obie kości podudzia pacjenta jedną ręką, a drugą ręką ustawia stopę w zgięciu podeszwowym 20* i pociąga kość skokową do przodu. Dodatni wynik testu jest wtedy, gdy ruch w stawie jest większy niż 5 mm. w porównaniu z nogą zdrową. W pierwszym okresie po urazie, ból i obrzęk może nieco fałszować test dlatego zaleca się wykonać go 4-5 dni po urazie. Talar tilt test- jedną ręką terapeuta stabilizuje kość piętową, natomiast drugą wykonuje ruchy kością skokową (w zgięciu podeszwowym) w kierunku supinacji stopy. Zwiększenie zakresu ruchu o 5-10* wskazuje na uszkodzenie.

Stopnie uszkodzenia:

  1. stopień – niewielkie uszkodzenie ATFL, minimalny obrzęk, punktowa tkliwość w miejscu przyczepu, niewielka niestabilność lub jej brak.
  2. stopień – znaczne uszkodzenie ATFL, zwiększony obszar bolesności na kostce bocznej, bolesnych chód, lub niezdolność do chodzenia, obrzęk spowodowany rozdarciem torebki stawu.
  3. stopień- całkowite rozerwanie ATFL z możliwym uszkodzeniem CFL. Rozszerzony obrzęk dochodzący do ścięgna Achillesa, niezdolność do poruszania się, tkliwość bocznych i przyśrodkowych elementów stawu skokowego.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3259913/

Czy robić RTG ?

Przy większych urazach zachodzi ryzyko wystąpienia złamania, dlatego też czasami zaleca się wykonanie badania RTG. O tym kiedy to zrobić mówi tzw. Ottawa ankle rulet, która mówi, że badania obrazowe należy wykonać jeśli:

  1. Występuje tkliwość nad kostką przyśrodkową, boczną, kością łódkowatą i/lub podstawą 5 kości śródstopia,
  2. Chory nie jest w stanie obciążyć nogi
  3. Tkliwość rozciąga się na 6 cm w górę od obu kostek.

Terapia

Fizjoterapia jest bardzo pomocna w tego typu urazach, gdyż wspomaga proces gojenia tkanek i dba o jego prawidłowy przebieg, a także chroni więzadło przed dalszym uszkodzeniem.

Uszkodzenie 1 i 2 stopnia:

  • Zmodyfikowanie aktywności fizycznej w taki sposób aby nie powodować dalszego uszkadzania więzadła
  • Obciążanie zgodnie z tolerancją bólu
  • Stosowanie lodu, kompresji, tapingu, pozycji ułożeniowych w celu redukcji opuchlizny,
  • Leki przeciwzapalne,
  • Aktywny ruch w zakresie bez bólowym.
  • Terapia tkanek miękkich,

Uszkodzenie 3 stopnia

W przypadku podejrzenia uszkodzenia 3 typu należy zabezpieczyć pacjenta Ortezą i poinstruować jak należy się poruszać. Konieczna jest konsultacja lekarska i wykonanie rezonansu magnetycznego w celu potwierdzenia zerwania.

Udostępnij:

Share on facebook
Share on linkedin
Share on twitter
Share on email

Więcej artykułów

Złamanie kości przedramienia u dzieci

Złamania kości przedramienia są jednym z najczęstszych urazów u dzieci. Dzieje się tak z kilku powodów. Zabawy dzieci są energiczne co wiąże się z różnego rodzaju upadkami. Dodatkowo kości dzieci są mniej wytrzymałe niż u dorosłych. Zrozumienie, objawów i późniejszych konsekwencji powinny być szczególnie ważne dla rodziców aby uniknąć późniejszych negatywnych konsekwencji.

Rwa kulszowa

Rwa kulszowa to schorzenie charakteryzujące się promieniującym bólem wzdłuż nerwu kulszowego, który rozciąga się od dolnego odcinka pleców lub pośladka do jednej lub obu nóg. Częsty błąd polega na nazywaniu każdego bólu dolnej części pleców lub promieniującego bólu nogi jako rwy kulszowej.

Rwa kulszowa jest diagnozowana na podstawie obecności promieniującego bólu w jednej nodze, z towarzyszącymi deficytami neurologicznymi, takimi jak parestezje i osłabienie mięśni, które są bezpośrednim wynikiem podrażnienia nerwu kulszowego lub korzenia nerwu kulszowego. Ból który towarzyszy temu schorzeniu często pojawia się przy pochylaniu w przód, skręcaniu, lub podczas kaszlu.

Zespół nerwu nadłopatkowego

Zespół nerwu nadłopatkowego to zaburzenie neurologiczne, które dotyczy kończyny górnej. Wiele osób cierpi na ten problem, ale często nie zdają sobie sprawy, co to za schorzenie i jakie są jego objawy.

Zespół nerwu nadłopatkowego –przyczyny

Zespół nerwu nadłopatkowego występuje, gdy nerw ten zostaje uszkodzony lub jest uciskany. Droga przebiegu nerwu to:

dół nadobojczykowy,

następnie przechodzi pod mięśniem czworobocznym w kierunku łopatki,

przechodzi przez wcięcie łopatki które ograniczone jest więzadłem,

po czym zmierza w dół.

Zespół górnego otworu klatki piersiowej (TOS)

Zespół górnego otworu klatki piersiowej, TOS, to schorzenie, które występuje z powodu ucisku nerwów lub naczyń krwionośnych w okolicy szyi i górnej części klatki piersiowej. Ucisk ten może prowadzić do różnych objawów, które wpływają na codzienne życie pacjenta. W tym artykule omówimy przyczyny, objawy, diagnostykę i leczenie zespołu górnego otworu klatki piersiowej.

Chcesz omówić problem lub umówić szybką wizytę ?

Uważam, że w pracy z ludźmi niezwykle ważne jest podejście do pacjenta. Masz dwie opcje kontaktu ze mną: Pierwsza to kontakt telefoniczny (staram się zawsze odbierać, jeżeli nie mogę oddzwaniam tak szybko, jak tylko to możliwe). Druga to skorzystanie z formularza i umówienie się ze mną na pierwszą wizytę. Decyzja należy do Ciebie.