Ból barku może wynikać z różnych przyczyn, jedną z nich jest patologia ścięgna głowy długiej bicepsa (LHBT). Do patologii dochodzić może na drodze przewlekłych, powtarzalnych podrażnień na przykład w sportach gdzie wykonuje się rzucanie, czy pracę w rękami w górze, ale uraz może także dotyczyć bezpośredniego incydentu- szarpnięcia, czy pociągnięcia.
Anatomia
Biceps- mięsień dwugłowy ramienia swój przyczep końcowy znajduje na guzowatości kości promieniowej przedramienia. Przyczep początkowy to głowa krótka- która przyczepia się do wyrostka kruczego oraz głowa dług przyczepiająca się w okolicy guzka nadpanewkowego panewki łopatki- łącząc się w pewnym stopniu z obrąbkiem łopatki. Głowa długa poprzez zbyt duże obciążenia, lub drażnienia powstałe w wyniku nieprawidłowej techniki może rozwija stany patologiczne takie jak stan zapalny, podwichnięcie ścięgna, całkowite zerwanie głowy długiej.
Stan zapalny.
Ciągłe drażnienie ścięgna i struktur sąsiadujących jak na przykład kaletka podbarkowa, czy ścięgno stożka rotatorów może doprowadzić do mikrouszkodzeń i bólu.
Podwichnięcie ścięgna.
Ścięgno bicepsa biegnie w stronę panewki przez bruzdę między guzkiem większym i mniejszym kości ramiennej a stabilizowane jest w niej przez więzadło poprzeczne. Pewną rolę odgrywa tutaj także ścięgno mięśnia podłopatkowego. Zaburzenia w mechanice i funkcji tych struktur może doprowadzić do sytuacji w której ścięgno wypada z rowka – mówimy wtedy o podwichnięciu ścięgna głowy długiej.
Zerwanie głowy długiej ścięgna bicepsa LHBT.
To sytuacja w której dochodzi do całkowitego oderwania się przyczepu początkowego w okolicy panewki łopatki. Sposób przyczepu ścięgna powoduje, że często dochodzi także do urazu obrąbka typu SLAP.
Uszkodzenie głowy długiej bicepsa-objawy.
- ból barku,
- ograniczenie ruchomości stawu ramiennego,
- tkliwość palpacyjna okolicy ścięgna i rowka.
LHBT diagnostyka
W ramach diagnostyki w gabinecie możemy wykonać kilka testów, są to m.in.:
- Test niestabilności ścięgna- wykonanie odwiedzenia i rotacji zewnętrznej z jednoczesną palpacją rowka w którym przebiega ścięgno. Wyczuwalne klikanie i tkliwość świadczą o patologii.
- Palpacja guzka.
- Speed test – napięcie izometryczne ręki pacjenta gdy łokieć jest wyprostowany a ramię zgięte 90*.
- Yergason test – ręka pacjenta zgięta 90* w łokciu i w pronacji- badający wykonuj supinację i rotację zewnętrzną badając palpacyjnie okolicę międzyguzkową.
W trakcie diagnostyki pomocne może być także badanie obrazowe: usg czy rezonans.
Leczenie.
W większości wypadków wystarczającym leczeniem jest fizjoterapia. Normalizacja napięcia tkanek miękkich, różna formy masażu, ćwiczenia czy terapia manualna oraz odpoczynek od drażniącego ruchu.
W przypadku uszkodzenia struktury ścięgna – jeśli uszkodzeniu uległo mniej niż 50% wykonuje się oczyszczanie ścięgna (debridement) polegający na usunięciu uszkodzonych fragmentów ścięgna. Jeśli uszkodzenie jest bardziej rozległe możemy wykonać zabieg tendotomii lub tenodezy.
Tenotomia
To zabieg polegający na odcięciu przyczepu początkowego (guzek nadpanewkowy) i przesunięcia go poniżej linii stawu ramiennego do rowka międzyguzkowego. W tym przypadku ubytek siły może wynosić ok. 20% więc taki zabieg najczęściej wykonuje się u osób starszych, które nie „potrzebują” już wysokiej sprawności.
Tenodeza.
Polega na przeniesieniu ścięgna na kość ramienną i osadzeniu na specjalnej kotwicy. W tym przypadku utrata siły jest mniejsza.
