Co to jest złamanie Segonda ?
Złamanie Segonda to uraz stawu kolanowego, który dotyczy przednio-bocznej części bliższej kości piszczelowej, nieco poniżej kolana. Jest to stosunkowo rzadkie uszkodzenie, które zwykle występuje u sportowców i osób aktywnych fizycznie i często połączone jest z innymi uszkodzeniami takimi jak zerwane więzadła ACL, czy uraz łąkotki.
Mechanizm urazu
Mechanizm złamania Segonda polega na gwałtownym obrocie stawu kolanowego (podudzia) podczas ustawienia stopy w zgięciu. W wyniku tego ruchu często dochodzi do zerwania więzadeł, a także pęknięcia wyrostka bliższego kości piszczelowej, do którego przyczepiają się struktury więzadłowe. W okolicy „wyrywanego” elementu kostnego przyczepiają się takie elementy tkanek miękkich jak: głębokie włókna pasma biodrowo-piszczelowego ITB, część głowy krótkiej mięśnia dwugłowego uda, czy przedłużenie więzadła pobocznego bocznego kolana. W późniejszym okresie elementy te zostały określone jako „funkcjonalne więzadło przednio-boczne ALL”. Więzadło to jest ważnym stabilizatorem rotacji wewnętrznej.
Objawy
Objawy złamania Segonda to ból w okolicy kolana, obrzęk, trudności w poruszaniu kończyną oraz uczucie niestabilności stawu kolanowego. Często dochodzi też do zablokowania stawu i trudności w wyprostowaniu nogi.
Diagnostyka
Diagnostyka złamania Segonda opiera się na badaniu klinicznym, zdjęciach rentgenowskich, a także na badaniach obrazowych, takich jak tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny. Badania te pozwalają na dokładne określenie rozległości uszkodzenia i planowanie odpowiedniego leczenia.
Leczenie
Leczenie złamania Segonda zależy od rozległości uszkodzenia i stopnia niestabilności stawu kolanowego. W niektórych przypadkach konieczna jest interwencja chirurgiczna, która polega na odbudowie więzadeł i przyczepów kości. Po operacji konieczna jest rehabilitacja, która ma na celu przywrócenie pełnej funkcjonalności stawu kolanowego.
W przypadku mniejszych uszkodzeń stosuje się leczenie zachowawcze, które polega na unieruchomieniu kończyny, stosowaniu leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych, a także fizjoterapii. Leczenie to jest skuteczne w przypadku mniejszych urazów i umożliwia powrót do aktywności fizycznej. Po operacji następuje okres zrostu kości i obciążanie nogi może być zabronione. Bardzo ważne jest jednak wczesna aktywizacja kończyny dolnej.
