Zapalenie nadkłykcia przyśrodkowego charakteryzuje się stanem zapalnym i bólem po wewnętrznej stronie łokcia, gdzie mięśnie i ścięgna przyczepiają się do kości. Zaangażowane struktury to mięśnie i ścięgna przedramienia, które wykonują głównie zgięcie i przywidzenie odłokciowe nadgarstka. Przypadłość ta, dotyka nie tylko golfistów, ale każdego, kto wykonuje powtarzalne ruchy oporowe w zakresie zgięcia i przywiedzenia. Bez odpowiedniej interwencji stan ten może przekształcić się w przewlekły problem.
Do nadkłykcia przyśrodkowego przyczepiają się mięśnie:
- Nawrotny obły,
- Zginacz łokciowy nadgarstka,
- Dłoniowy długi,
- Zginacz powierzchowny palców
- Zginacz promieniowy nadgarstka,
Wszystkie te mięśnia mają wspólne końcowe ścięgno, znajdujące się właśnie w okolicy nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej.
Łokieć golfisty – objawy.
Do głównych objawów charakteryzujących tą patologię należą:
- Ból i tkliwość w okolicy przyśrodkowej przedramienia (nadkłykieć przyśrodkowy),
- Ból, lub poczucie osłabienia przy czynności chwytania,
- Ból przy ruchach skrętnych nadgarstka, szczególnie z oporem.
Przyczyny.
Uprawianie sportu w którym wykonuje się powtarzalne, agresywne ruchy nadgarstka i przedramienia, takie jak rzucanie piłką ręczną, gra w golfa (stąd nazwa),
- Aktywność zawodowa polegająca na ciągłym wykonywaniu prac ręką i przedramieniem np. stolarstwo,
- Nieodpowiednia rozgrzewka przed treningiem,
- Zbyt szybkie wznowienie aktywności fizycznej, przed zakończeniem rehabilitacji.
Rehabilitacja.
Głównym celem rehabilitacji jest zmniejszenie dolegliwości bólowych, poprawa siły i przywrócenie funkcjonalności kończyny górnej. Całość możemy podzielić na 3 fazy.
Faza I
Pacjent koniecznie musi zrezygnować z powtarzających się czynności powodujących drażnienie grupy mięśniowej. Pacjent może stosować miejscowe chłodzenie (np. masaż kostką lodu) w celu zmniejszenia bólu. Stosuje odpowiednio dobrane ćwiczenia izometryczne. Można wspomagać się także tapingiem.
Faza II
Jej głównym celem jest osiągnięcie pełnego, bezbolesnego zakresu ruchomości. Osiągamy to poprzez progresję ćwiczeń izometrycznych, wspomaganych terapią manualną i różnymi formami masażu. Wraz ze zmniejszaniem się bólu i poprawą siły ręki rozszerzamy rehabilitację o ćwiczenia koncentryczne i ekscentryczne. Następnie wprowadzane są elementy sportu.
Faza III
Polega na wprowadzaniu do sportu, monitorowaniu techniki i przeciwdziałaniu nawrotowi choroby.
