Nerwy wychodzące z kręgosłupa (rdzenia kręgowego) podążają zgodnie z wytyczonym kierunkiem, który nazywamy dermatomem, na przykład nerwy wychodzące z kręgosłupa szyjnego podążają do kończyn górnych, a nerwy z odcinka lędźwiowego biegną do nóg.
Nerwy pełnią dwie główne funkcje:
- czuciową- poprzez receptory zapewniają odbiór bodźców. Są więc odpowiedzialne za to, że czujemy zimno, dotyk, wibrację, ból,
- ruchową- poprzez przesyłanie impulsu powodują skurcze mięśni a co za tym idzie odpowiadają za ruch.
Choroba nerwów – objawy.
Choroby nerwów powiązane są z ich głównymi funkcjami: czuciową i ruchową, dlatego tez powodują ich zaburzenia. Krótko mówiąc jeśli mamy do czynienia z patologią układu nerwowego występują u nas problemy ruchowe ( mała siła mięśniowa, niemożność utrzymania w ręce przedmiotu, drżenie mięśniowe, a nawet zanik mięśni), oraz problemy czuciowe, czyli odczuwanie dziwnych doznań (drętwienie, pieczenie, kłucie).
Neuropatia- przyczyny.
Wśród przyczyn neuropatii wyróżnić możemy między innymi:
- bezpośrednie urazy nerwu (przecięcie),
- ucisk na nerw spowodowany powtarzaniem tych samych czynności w pracy,
- cukrzyca,
- niedobory witamin z grupy B,
- zatrucie ołowiem,
- zaburzona ruchomość nerwów,
- nadmierne napięcie nerwów.
Zespół cieśni nadgarstka.
Klasycznym przykładem neuropatii powodującym ból w nadgarstku jest zespół kanału nadgarstka. W chorobie tej nerw pośrodkowy, który biegnie przedramieniem do dłoni uciskany jest przez więzadło poprzeczne nadgarstka. Poza wyżej wymienionymi przyczynami występowania zespół cieśni nadgarstka wywoływany jest przez ucisk spowodowany ciągłym naciskiem i powtarzającymi się ruchami (np. w pracy), lub poprzez zaburzony ślizg nerwu- jego nieprawidłową ruchomość. Najbardziej dostrzegalnymi symptomami są doznania w okolicy kciuka i palca wskazującego- opisywane przez pacjentów jako pieczenie, palenie, drętwienie. Jeżeli sytuacja utrzymuje się dłużej może dochodzić do osłabienia a następnie zaniku mięśni kłębu kciuka. W celu diagnostycznym można samodzielnie wykonać test Tinela polegający na delikatnym opukiwaniu nerwu na wysokości nadgarstka. Pojawiające się w trakcie testu dolegliwości (mrowienie, iskierki, drętwienie) świadczą o zaburzeniu pracy nerwu.
Zespół górnego otworu klatki piersiowej.
Klatka piersiowa łączy się od góry z głową, natomiast od dołu z jamą brzuszną. Rejon w okolicy szyi i barku nazywany jest górnym otworem. W tym rejonie znajduje się dużo naczyń krwionośnych (kąty żylne) oraz nerwów (splot ramienny) które biegną także do rąk. Struktury biegnące w tym rejonie podatne na ucisk to między innymi:
- splot ramienny,
- tętnica podobojczykowa,
- żyła podobojczykowa,
- żyła pachowa.
Struktury te mogą być uciskane co doprowadza do zaburzenia ich funkcji i patologii nazywanej zespołem górnego otworu klatki piersiowej (thoracic outlet syndrome, TOS).
Najczęściej do ucisku dochodzi w okolicy naturalnych przewężeń, to jest:
- szczelina mięśni pochyłych,
- przestrzeni między żebrami a obojczykiem,
- okolicy wyrostka kruczego łopatki.
Ucisk może być spowodowany wadami wrodzonymi, nieprawidłową postawą, lub mieć podłoże pourazowe. Objawy zależą od tego jaka struktura zostanie konkretnie uciśnięta, natomiast najczęściej jest to: ból promieniujący od szyi do ramienia, drętwienie i mrowienie, osłabienie mięśniowe, uczucie ciężkości kończyn.
Neuropatia- leczenie.
Leczenie uzależnione będzie oczywiście od przyczyny problemu. Na samym początku warto przeprowadzić wywiad w którym poszukamy bezpośrednich urazów, lub czynności dnia codziennego które mogą powodować zaburzenia pracy układu nerwowego. Jeśli to nie przyniesie odpowiedzi warto wykonać diagnostykę w kierunku cukrzycy oraz przeanalizować odżywianie i związane z nim niedobory. Jeżeli tutaj także nie znajdziemy odpowiedzi warto wybrać się do fizjoterapeuty, który wykona testy neurodynamiczne i określi konkretnie, który nerw jest objęty problemem, czy ten problem pochodzi z ucisku (na przykład jest uciskany przez napięte mięśnie), czy może jest zbyt mocno „rozciągnięty”. Fizjoterapeuta w gabinecie wykonuje także terapię manualną powodująca uwolnienie uciskanego nerwu, oraz zaleca ćwiczenia poprawiające jego ślizg względem sąsiadujących struktur a co za tym idzie przywraca jego lepszą pracę.
